Το καμαράκι της ψυχής

Μέσα σε ένα καμαράκι (τέσσερις τοίχους του εαυτού), γνωρίζει ο καθένας τον εαυτό του και μέσα από αυτόν τον κόσμο. Τόσο διαφορετικοί, τόσο όμοιοι, και τι έχουμε να παρουσιάσουμε όταν δείχνουμε τον εαυτό μας; Μέσα σε ένα καμαράκι της ψυχής περνάμε τη ζωή μας. Τι και αν τέσσερις τοίχοι σου κλείνουν τη θέα; Έχει σημασία αν το κουρτινάκι της φυλακής σου είναι ροζ, κίτρινο ή πορτοκαλί, όταν η θέα είναι ένα κομμάτι ύφασμα; Έχει σημασία αν το κουτάκι σου είναι φτωχικό, παλάτι, λαγούμι, παράπηγμα, μεγάλο, μικρό, στρογγυλό, τετράγωνο, ορθογώνιο ή παραλληλόγραμμο; Έχει σημασία, όταν εσύ δεν βγαίνεις από εκεί μέσα; Ποιός ή τί είναι αυτό που μας κρατάει μέσα; Μέσα στα πύρινα δεσμά ενός αναλλοίωτου εγώ φυλακισμένου μέσα σε τέσσερις τοίχους; Έχει σημασία αν η απόσταση από τοίχο σε τοίχο είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη; Αλλάζει η αίσθηση της φυλακής σου; Αν αυτή η φυλακή είναι μέσα σου, αν είναι κομμάτι της ύπαρξής σου αν έχεις ενσωματωθεί μέσα στους τοίχους; Αν έχεις γίνει ένα με αυτό; Μόνο η ζωή τρέχει ερήμην σου απ’ έξω· όσο εσύ γίνεσαι ένα με τον τοίχο, κάνεις Like στη ζωή που φεύγει και τινάζεις από το μπαλκόνι σεντόνια χρόνιες ψευδαισθήσεις, σκέφτεσαι ότι δεν θα σε πετύχει.

Τι σημασία έχει αν κάποιος σε στήσει στον τοίχο και σε πυροβολεί στο ένα, στα δύο ή στα τρία μέτρα; Όσο μεγαλώνει η απόσταση, μεγαλώνει και η ψευδαίσθηση ότι δεν θα σε πετύχει η ανυπαρξία, ότι το κουτάκι σου έχει αξία. Ότι η ανυπαρξία δεν έχει βρει στόχο και το μηδέν είναι μακριά. Ψευδαισθήσεις, είσαι ήδη ένα με αυτό και σε έχει πετύχει, όσο μακριά και αν  στέκεσαι.

Ένα λουλούδι στο παράθυρο ή ένας ολόκληρος κήπος δεν σε βγάζει από την ανυπαρξία της φυλακής σου ακόμα και αν στέκεσαι ψηλότερα από αυτή.

Κράτα και καμιά ψευδαίσθηση σα να είσαι έτοιμος για αναχώρηση… Μην τις σπαταλά όλες  περιχαρακωμένος  στο καμαράκι μιας ψυχής … Καμαράκι, βωμός στο άσπιλο σώμα της ψυχής. Προσποιήσου σε αυτή τη ζωή και ζήσε την επόμενη ή επέλεξε. Στη φύση σου είναι και αυτό.

16/12/2015~Χριστίνα Καραγιάννη