Μαύρη πνοή
Μαύρη αγκαλιά
γέμισε η πλάση θάνατο
από ανθρώπου χνώτο
Όπου το χέρι του έβαλε
φύση νεκρή, αληθινά μικρά
ακάνθινα στεφάνια
παραδομένα σε αγκαλιές υγρές
σημαδεμένες, κρύες
για παντοτινά
Όπως τους πρέπει άλλωστε
Κανείς και τίποτα
δεν ήτανε για πάντα
Το χνώτο του θανάτου
ήτανε μόνο ανθρώπινο
για να βαστά ένα
φιλί σε νάρκη
σε αναμονή αναζήτησης ζωής…
24/01/2016©Χριστίνα Καραγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου