Απραξία

Απραξία

 

Ζούμε στην ασχήμια μιας

συνηθισμένης άπρακτης καθημερινότητας

ζωγραφίζουμε την ξινίλα στο πρόσωπο

και περιμένουμε μέσα από εκεί

να ανθίσει μια μαργαρίτα…

Δεν γίνεται φίλε μου!

Για να ανθίσει ένα λουλούδι

πρέπει να υπάρχει ο σπόρος…

Χωρίς το σπόρο τίποτα δε γίνεται

τίποτα δε γεννιέται..

παρά μόνο μια παράξενη

σκοτεινή, κρύα καρδιά

Γι’ αυτό όπου ταξιδεύεις

να  παίρνεις και την Ψυχή σου μαζί

Ακόμα και ο θάνατος χωρίς Ψυχή δεν υπάρχει

Τα ασώματα θα διαλέξει η καρδιά

σε καιρό ειρήνης με τη ζωή

Υπομονή… Εν καιρώ…

08/03/2016~©Χριστίνα Καραγιάννη