Η Ανθρωπότητα

Η Ανθρωπότητα

Δεμένη σε μια άκρη

θέλει να τρέξει

και δεν μπορεί

παρελθόν γεμάτη

θέλει να παίξει

μα έχει μνήμες αλυσίδες

θέλει να περπατήσει

μα σέρνεται ως του

σκοινιού την άκρη

θέλει να σηκωθεί

μα οι ρίζες την

τραβάνε κάτω

Να το σπάσει;

Ίσως και να το είχε

σκεφτεί αν δεν

είχανε μπήξει τον

πάσσαλο στην καρδιά

τόσο κοντά ώστε

να της θυμίζει το δέσιμο

και τη συνήθεια να μη μπορεί

Ίσως να αλλάξει

το μήκος αν το θελήσει

μα να πετάξει ούτε λόγος

Μια αλυσοδεμένη ανθρωπότητα

στην άκρη του σκοινιού

κρεμιέται

Μόνο ψηλά δεν κοίταξε

όλα τα άλλα που είναι

ελεύθερα

©Χριστίνα Καραγιάννη~25/06/2015